29 Mart 2024, Cuma Web TV Foto Galeri Sosyal Medya Mobil Uygulamalar Arşiv
 
 
Erdal Çil

Maraş'ın beyaz kartalı

 Askerlik görevimi 1992 yılında kısa dönem olarak Kahramanmaraş’da tamamlamıştım. Siyasi rüzgarların yine sert estiği ve yeni oluşumlara kucak açtığı yıllardı. Benim gibi bir İzmirli için de Kahramanmaraş tam bir Anadolu şehriydi ve doğrusunu isterseniz adımımı attığım andan itibaren hiç yabancılık çektirmeyip, kucaklayıp bağrına basan bir şehir olmuştu.

Haftasonları çarşıya çıktığımda beni öğle namazında askeri kıyafetimle camide gören Maraşlıların birçoğu koluma girer, evlerine davet eder, olmadı çarşıda bir şeyler ikram edebilmenin fırsatını arardı.

İzmir’de zorla, çekinerek telaffuz ettiğimiz birçok milli ve dini kelimeler burada sokaklara, caddelere, işyerlerine verilmiş, vakit namazları camilerde adeta Cuma kılınıyorcasına kalabalık ve coşkuluydu.

Geriye dönüp baktığımda o günlerden bu yana unutamadığım Maraş günlerinden, firikinin kokusu, ismine Ökkeş Motor denen sepetli motosikletlerin çok yaygın kullanılması, bol siyah şalvarın neredeyse bütün erkeklerin vazgeçilmezi olduğudur.

Ayrıca cumartesi günleri öğle namazı sonrası uğradığım Dolunay Dergisi’nde geçirdiğim vakitleri, okumaları; sonrası Bizim Ocak Dergisi ve hemen alt katında yeni faaliyete başlayan Milli Mutabakat Merkezi’nde tanıdığım dostları nasıl unutabilirim ki?

Dolunay Dergisi’nde tanıştığım öğretmenlerle ve Karakoç ailesi mensuplarıyla hep şiir üzerine sohbetlerimiz olurdu. Maraş’ın tarihi ve kültürel zenginliği, ülkenin değişik şehirlerden buraya görev yapmaya gelen birçoğunun ufkunu beslerdi.

Karakoç ailesi ise zaten başlı başına bir derya, bir hazineydi sanki. O; yaşları henüz çocuk sayılacak olanları bile gün yüzüne çıkarmadıkları şiirleri ile tanıtırlardı kendilerini. Yanık benizli, içlerinde sürekli gurbeti yaşayan; sevecen, sevdalı, vatanına âşık, Ökkeşlerin, Ejderlerin şehri Maraş’ın, “Maraş bize mezar olmadan, düşmana Gülizar olmaz” diyen duruşu göstermesinden, hep kahraman kalmasından doğal ne olabilirdi ki?

Anaların bebek değil adeta âşık doğurduğu bu şehirde, yazdığı şiirler ve mısralarıyla gönül dünyamızda iz bırakan şair Bahattin Karakoç’u, Dolunay Dergisine her gittiğimde karşılaşırım ümidini taşımıştım. Genelde sabahtan gelip öğlenin hemen öncesinde çıktığını söylemişlerdi. Yine bir cumartesi onu dergide bulamayıp çarşıya geçtiğim bir öğle sonrası, açık renkli, kareli takım elbisesi ve kulak arkası kalemiyle tek başına dolaşırken rastladım.

Tam anlattıkları gibiydi. Tek başına, dalgın ve düşünceli! İsmini söyleyince kaşlarını çatarak süzdü beni. Elini öperken tanıttım kendimi. Sonra bir kenarda, arada takıldığı hasır tabureli bir çay ocağına oturduk. Düşünüyorum da altmış iki yaşında ve akranlarına göre dinç sayılabilecek yaşta iken yorgun ama bir o kadar da ümidini muhafaza eden bir görüntüdeydi.

Hep ülkeyi konuştuk, Anadolu’nun ülkesine kara sevdalı çocuklarını, ideallerini, savrulmalarını konuşup mesela şiirle, güzel sözün sihri ile ülke çapında bir kutsal şahlanıştan bahsederek heyecanlandık.

Şiir etrafında birleşecek gönüller ve edebini muhafaza ederek, yeniden edep kuşağına sarılarak ayağa kalkacak bir Anadolu ve şahlanacak bir kutlu davanın geleceğine yollandık çaylarımızı yudumlarken. Her güzel an gibi bitmesin dileyip de çaresiz ayrılık vakti geldiğinde ise henüz üç yaşını yeni bitirmiş olan kızım için bir şiir hediye etmesini istemiştim.

Kulak arkası kalemini uzatarak, cebimden çıkardığım küçük not defterine adı” Elif” olan, ve --kızımın da adını henüz söylememiştim- yeni yazdığı bir şiirin mısralarını yazdırmıştı.

Çok duygulandığımı, çünkü kızımın da adının Elif olduğunu, hatta mısralardaki Elif’in de sanki Elif’i tarif ettiğini söyleyince de: “kâinatta hiçbir tesadüfe, tesadüf edilmemiştir” diyerek bitirmişti görüşmeyi.

O zaman da saçları aktı! Beyaz renkli elbisesi ve ak saçlarıyla dönüp giderken, o bembeyaz haliyle göklerde yalnız uçan bir kartalın yalnızlığını bırakıp gitmişti bana.

Âşıklar içinde, onca şair içinde, hep güzel anıları ile andığım ve bir parça da olsa mensubiyetini tattığım bu şehir o günden bu yana hep bir de Beyaz Kartalın Şehri olarak gelir, takılır hafızama. Umarım ebedi yuvanda yalnız değil; o peygamberin sevdiklerine komşu, dostlarına dost olasın Beyaz Kartal!

Emanetini siz değerli dostlarımla da paylaşırken ne olur Fatihalarınızı da esirgemeyin!

ELİF

Bir rüzgar yolarken bulutları lif lif

Turalanmış saçlarını uçuruyordu Elif

Uyku vaktini unutmuş gökteki tek yıldıza doğru

Ötelerden yansıyordu bir dağın kamburu

Bir ezginin rüzgârında ırgalanan düşü içinde

Daha tay, daha ceylan, daha zinde

Elif bir kar suyudur dupduru


Hiç resim çektirmemiş, aynası sular olmuş

İnce parmakları karınca, gözleri kuş

Şaklar çıplak bir atın sağrısında kamçı kamçı

Bağcıkları sık bağlanmış örgülü saçı

Rüzgar Elif’ten deli, Elif rüzgardan inat

Sanırsın pervazlanmış ışıktan bir kanat

Ovalar kadar geniştir her kulacı


Dünya benim der Elif eğilmeden yürürken

Sevgisi has, gönül toprağıysa gen

Ne filizler fışkırır mayalanan zamandan

Elif elmadaki renk, Elif kurbandaki kan

Başka kız mı yok sanki, niye hep satırbaşı,

Şiirde ve kelamda Elif hep yüzük taşı ?

Elbet şaşacak buna tek boyutlu her insan


Öfkeli bir dev gibi homurdanıp gelirken

Elif’i alıp da gidecek kara-tren

İlk ben kapak olurum karnı aç tünellere

Ve ezgiler dokurum sancılı tellere

Elif bir sümbüldür, Elif süt bakış

Elif-lam-mim demiş, oturmuş nakış

Elif bir sultandır can güzellere.

17 Ekim 2018 Paylaş
 
Bu yazı için yapılan yorumlar ( 0 ) + Yorum Yaz

Yorum bulunamadı !..

 
facebook.com/HaberEgeli
 
Yazarın Diğer Yazıları
AVNOCA
BAHAR ÇİÇEKLERİ
ŞEHİR TAŞIYAN ADAMLAR (1)
ÇALIK KÖYÜNDEN DİYAR-I MENTEŞE’YE. MUSTAFA ÇALIK MUĞLA’DA.
KUMRU VE KADIN
CUMHURİYETE ÖZEL YÜZDE ELLİ
İLAHİ MİSYON
İKİ KİTAP
DARIYERİ İÇİNDE KİTAP OLAN KÜLTÜR ŞENLİĞİ
TÜRKÜLERLE UYANMAK
YÜZYILIN YANGINI
BAŞLIĞA GEREK OLMAYAN BİR YAZI
BEN SUSTUM, KİTAP SUSTU, KEMAL TAHİR KAYBOLDU
TATLI DİLLİ GÜZEL İNSANLAR
ADAY VE ADAY ADAYI DUASI
DEPREMİN DEPREŞTİRDİKLERİ
BİRİLERİ VAR
RODOS VE ONİKİADALARDAKİ TÜRK VARLIĞI (2)
RODOS VE ONİKİADALARDAKİ TÜRK VARLIĞI
CEZA HEP FUTBOLSEVERLERE
 

WEB TV Tüm videolar
Deplasmanda plasebo
 
Şeyhim kainata alışamadım
 
 
FOTO GALERİ Tüm galeriler
 
 
 
? Anket
Spor Toto Süper Lig 2022-2023 Sezonu Şampiyonu Kim Olur?
 
   
Spor Kent Haberleri Politika Ekonomi Yazarlar Sağlık Eğitim Asayiş Kültür Sanat Yaşam Dünya Magazin
facebook.com/haberegeli twitter.com/haberegeli Google+   Anasayfam Yap
Sık Kullanılanlara Ekle
Künye
Sitene Ekle
İletişim

© Copyrigth 2013 haberegeli.com tüm hakları saklıdır
  Sitemiz abonesidir