Şampiyonların Hocası

Onu iki yıl önce yine yazmış ve yazımın başlığını da: “Yılın Hekimi” diye koymuştum.  

2015 yılı Tıp Bayramı Etkinlikleri çerçevesinde bu ödüle layık görülmüştü ve o yazımda onu anlatırken: “işini gücünü yapan, gösterişsiz, işinde oldukça titiz ve kararlarında da oldukça objektif olduğuydu. Mesleğini de severek yapan; hani denir ya, yüz kere gelse dünyaya yine de hekim olarak gelmek isteyen biridir o. Dert edinir, suya da sabuna da dokunur bir gönül insanı dersem inanın abartmış olmam Ejder’i. Karşınıza alıp konuşurken sanırsınız ki bir tezhip veya hat sanatçısıyla konuşuyormuşsunuz hissi uyanır. En ayrıntılarına kadar iner bir sanatçı edasıyla ve sürekli de yaşar gibi anlatır” ifadelerini kullanmıştım. 

Zaman da Ejder de beni mahcup etmediler. Ne mutlu! 

Titizliği, azmi, bir sanatçı hassasiyetiyle çalışmaları durmaksızın devam etti ve artık Ejder’i bütün dünya, bütün spor kamuoyu şampiyonların hocası diye tanıdı.  

Ejder bu yazıdan çok fazlasını hak ediyor. Onu ve içimdeki mutluluğu, sevinci sadece bu satırlara zorlasam da sığdıramayacağımı biliyorum. Bu yüzden bu satırları belki farkındalıklarına bir nebze de olsun katkı sağlar düşüncesiyle içimize hapsettiğimiz, üzdüğümüz, görmek istemediğimiz ama yine de her şeye rağmen başarırlarsa da kerhen de olsa yanlarında yer almaktan geri kalmadığımız nice Ejderler için yazıyorum. 

Hekimliğinde olduğu gibi beşeri ilişkilerinde de farklı, sıra dışı biriydi Ejder. Bu yüzden kendini ifade etmekte zorlandığı gibi elinden tutanı da olmadı. Hekimliğinde bizim mesai arkadaşımızdı ve elimizden geldiğince destek oluyorduk ama hekimlik dışı okçuluk sporuna verdiği emeklerine karşılık beklediği destek, ilin gençlik ve sporu ile ilgili kuruluşundan maalesef bir türlü gelmiyordu. Klasik okçuluğun malzemeleriyle asla kıyas edilemeyecek kadar pahalı ve güç elde edilen makaralı yaylarla yapılan bu sporun malzemelerini o hep kendi bütçesi ve kendi fedakârlıklarıyla temin ediyordu. İl Müdürlüğünde o dönemde sadece klasik yaylı okçuluğun kadrolu hocaları olduğu için makaralı okçuluk adına Muğla’da sadece Ejder’in gayreti ile toplanan öğrenciler, yine onun kendi bütçesinden temin ettiği malzemelerden başka bu sporun adı yoktu adeta.  

Gençlik ve Spor İl Müdürlüğünden göremediği desteği başta çalıştığı kurum ve diğer kurumlardan alabilmek için çırpınıyor, bir okçuluk kulübü kurulmasını teklif ediyordu. Kurumlar tabii ki başta belediyeler olmak üzere maliyetleri daha yüksek olmasına rağmen daha çok popüler sporlarla ilgilendiklerinden Ejder’in bu girişimleri hep sonuçsuz kalıyordu. Destek olmayı bırakın, Ejder’in kendi çabalarıyla bulduğu kurumlara ait tesislerdeki çalışma alanlarının tahsisine bile müsaade edilmiyordu. 

Kaderin garip cilvesi!  

Emircan Haney’in 2-8 Ekim tarihlerinde Arjantin’de 20 sporcuyla düzenlenen Dünya Yıldız Gençler Okçuluk Şampiyonası'nda ülkemize kazandırdığı altın madalya, bir kısım medyada: “Tütün Deposundan Dünya Şampiyonluğuna” başlığıyla duyuruluyordu. Yıllar önce de Ejder’in kurum kurum gezerek çalışma alanı arama çalışmaları sırasında Muğla merkezde Aile Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü binası yanında yer alan ve hazineye tahsisli terk edilmiş bir tekel binası gözüme çarpmış ve üç katlı binanın iki katını Sağlık Müdürlüğü deposu olarak kullanmak üzere geçici olarak Defterdarlık ’tan almış ve eşyalar taşınana kadar da katın birisinde Ejder’in çalışmasına müsaade etmiştik. 

Ne mutlu olmuş ne sevinmişti Sevgili Ejder! 

Ben çok mu metruk çok mu pis ve çok mu kötü diye çekinerek teklif yaparken doğrusu bu kadar sevineceği hiç aklıma gelmemişti. 

Yardımın az olanı da olsa işte o zamanlar çok makbuldü ve Muğla Belediyesinin bu yöndeki katkısının önemi, kolay unutulmazların içindedir diye tahmin ediyorum. Ejderler artık gece yarısı da olsa depodan sonra Belediyeye ait Konakaltı Kültür Merkezinin bodrum katında da çalışma imkânı bulmuşlardı.  

Gündüz güneş gören yerlerin bile buz kestiği Muğla gecelerinde o buz kesen bodrum katlarda herkesin sıcacık evlerinde olduğu kış akşamlarında azimle devam eden çalışmalar…   

Ama sayıları henüz bir elin parmakları kadar az olan sporcularıyla o, işte öyle metruk depolarda çalışa çalışa bilenmiş ve şampiyonluğa uzanmıştı. 

O, bütün imkânsızlıklara, bütün olumsuzluklara karşın başarmıştı ama kurumlarımızda kaç Ejder heder oluyor kaç Ejder günlük keşmekeşin içinde fark edilebiliyordu ki? 

Kaç kurum günlük didişmelerden fırsat buluyor da bu tür sosyal, kültürel ya da sportif değerleri gözlemleyebiliyor, fırsatlar sağlıyor? 

Söyleyecek çok şey var kurumsal taassuplarımız üzerine ama başarın o kadar büyük ki aciz kalıyor kelimeler. 

Ama ders alması gereken anlı şanlı büyüklerimize kapak olacak türden çok değerli almış olduğunuz madalya. 

Bu yüzden bu fedakârca çalışmalar, bu kurumsal tutuculuğa rağmen dinmek bilmeyen azminden ötürü Ejder’i kutluyor daha nice Emircan’lar yetiştirmesini diliyorum.  

Muğla rahat şehir! Allah bütün nimetleri, bütün güzellikleri bütün cömertliğiyle bu şehre sunduğu için buranın insanı rahat yaşıyor. Böylesi rahat ortamda da sporcu falan yetişmeyeceği gibi başarılar da çıkmaz algısını yerle yeksan eden o koca yüreği ve öğrencilerini alınlarından öpüyorum.   

Emircan’ı, ailesini, okulundaki öğretmenlerini, Ejder’i ve özverinin timsali sevgili eşi Rukiye Hanımı ve onları azıcık da olsa sahiplenen herkesi en kalbi duygularımla tebrik ediyorum.